WYŁĄCZENIE OSÓB WYKONUJĄCYCH ZAWÓD MEDYCZNY Z OBOWIĄZKU PODDANIA SIĘ KWARANTANNIE

Z dniem 3 listopada weszła w życie nowelizacja rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 października 2020 r. w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii („Rozporządzenie”).

Istotną zmianą wprowadzoną nowelizacją z dnia 2 listopada 2020 roku (weszła w życie 3 listopada)  jest dodanie §3a ust. 1a. Zgodnie z treścią tego przepisu:

„Obowiązku poddania się kwarantannie zgodnie z ust. 1 nie stosuje się do osoby wykonującej zawód medyczny w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej.”

Zaznaczyć trzeba bowiem, że nowelizacja Rozporządzenia, która weszła w życie z dniem 26 października 2020 roku doprowadziła do powstania sytuacji kuriozalnej.

Pojawił się bowiem wówczas przepis, zgodnie z którym osoba skierowana do diagnostyki laboratoryjnej w kierunku wirusa SARS-CoV-2  obowiązana była poddać się kwarantannie od dnia następującego po dniu skierowania do wykonania testu diagnostycznego. Jednocześnie rozporządzenie nie przewidywało wyłączeń w tym zakresie.

W rozporządzeniu co prawda określono, że „Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, jest równoważny z obowiązkiem wynikającym z art. 34 ust. 2 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi” (który mówi o objęciu obowiązkową kwarantanną osób, które były narażone na chorobę zakaźną lub pozostawały w styczności ze źródłem biologicznego czynnika chorobotwórczego, a nie wykazują objawów chorobowych), jednak system teleinformatyczny, niejako „z automatu” rejestrował osoby, które miały wykonywane badania w kierunku Sars-CoV-2 jako osoby w kwarantannie, bez względu na przyczynę poddania takich osób badaniom.

Dochodziło więc do sytuacji, kiedy pracownicy podmiotów leczniczych, kierowani do badań w kierunku Sars-CoV-2 nie dlatego, że byli podejrzani o zakażenie, a jedynie tylko po to, aby móc kontrolować stan zdrowia pracowników służby zdrowia oraz ewentualną transmisję wirusa, byli automatycznie rejestrowani w systemie teleinformatycznym, jako osoby przebywające na kwarantannie.

Teoretycznie, analizując przepis art. 34 ust. 2 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, a contrario, można by uznać, że skoro osoba taka nie była narażona na chorobę zakaźną ani nie pozostawała w styczności ze źródłem biologicznego czynnika chorobotwórczego, a jednocześnie nie wykazywała objawów chorobowych, to brak jest podstaw do objęcia takiej osoby obowiązkową kwarantanną. „Zdjęcie” takiej osoby z kwarantanny wymagało jednak pewnego rodzaju aktywności ze strony organów inspekcji sanitarnej – to z kolei wymagało po pierwsze czasu, po drugie dodatkowych rąk do pracy.  Nie raz trwało to kilka dni – teoretycznie w tym czasie pracownicy służby zdrowia przebywali na kwarantannie, mimo iż nie było ku temu wskazań.

Pamiętać też trzeba, że  naruszenie przepisów dotyczących obowiązkowej kwarantanny może skutkować nałożeniem kary finansowej nawet do 30.000 zł.

Po nowelizacji, która weszła w życie 3 listopada, osoby wykonujące zawód medyczny są zwolnione z obowiązku odbywania obowiązkowej kwarantanny po skierowaniu do badania w kierunku Sars- CoV-2.

Zwracam jednak uwagę, że przepis mówi jedynie o osobach wykonujących zawód medyczny. Moim zdaniem wyłączenie nie będzie więc dotyczyło innych pracowników podmiotu leczniczego (np. pracowników administracji).